In het voorjaar van 2024 werd een aantal kunstenaars uitgenodigd voor de eerste opnames in het Scheepvaartmuseum in Amsterdam. Ik kwam daar Saskia tegen, met wie ik samen op schilderles zit, en die ik ook had aangemoedigd om mee te doen. Fijn om iemand te hebben waar je mee kunt praten als je voelt dat er een camera in je nek staat.. Het was best spannend, maar ook heel gaaf om eens zo’n productie mee te maken.
Van Pieter Roelofs en Abbie Vandivere kregen we uitleg over Metsu, en een instructie om zo dicht mogelijk bij zijn schilderij te kunnen komen. Zo leerde ik dat Metsu een artistieke kameleon was. Hij was goed op de hoogte van de kunstenaars om hem heen, en zich liet inspireren door de moderne kunst van zijn eigen tijd. Hier herkende ik mezelf wel in, want ook ik vind het geweldig om op die manier verschillende stijlen uit te proberen. Daarnaast stond zijn werk bekend om de emotionele diepgang, het roept een gevoel op, en maakt impact. De schilderkunst van de 17e eeuw werd gekenmerkt door realisme en symboliek. Kunst was dus een vertellend medium. Zo stond een vogel symbool voor verleiding, de term ‘vogelen’ voor seks en ook een haas had een erotische lading. Ons kunstwerk moest dus ook een voorstelling worden die je kunt gaan interpreteren. Qua techniek stond Metsu bekend om zijn ‘silverlook’. Hij creëerde een zilveren coloriet, door verschillende dunne lagen van o.a. blauw en grijs, over elkaar heen te schilderen. In de vrije categorie stond het ons vrij om met allerlei materiaal onze eigen silverlook te creëren.
De beschrijving van het schilderij, uit een veilingboekje, luidde als volgt:
“Een dienstmaagd, houdende een haas in de hand die zij schijnt te gaan villen. Voor de nis hangt een haan aan een boom.”
Aan de hand daarvan kregen wij de volgende opdracht:
Afmeting: 11 duim hoog en 9,25 duim breed, wat neerkomt op 28,4 cm hoog en 23,9 cm breed. Daarnaast moesten de volgende volgende onderdelen te zien zijn:
– Nis
– Hoofdpersoon met een object
– Tweede object
– Symbolen voor begeerte en verlangen: verborgen erotiek
– Silverlook
Daarmee mochten we aan de slag, en hadden precies 12 weken de tijd om ons kunstwerk te voltooien. En ondertussen moest er ‘gevlogd’ worden. Hieronder is te zien wat ik iedere twee weken heb opgestuurd, en is mijn hele proces dus te volgen.
De eerste stap was om me te verdiepen in Metsu, dus snel een boek besteld, voordat deze uitverkocht zouden zijn, gezien de vele deelnemers.
Mijn voorwerpen van verleiding…
Het was even goed nadenken, maar ben gewoon dicht bij mezelf gebleven.
En dan Sammy nog zo krijgen, zoals je haar hebben wilt..
Hierover tevreden
En gelukkig heeft Dave de skills om Sammy erbij te fotoshoppen.
Dan heb je een foto, maar hoe zet je daar een nis overheen? Hoe past dat nog? En als je de hele voorstelling naar het moderne trekt, hoe maak je dan een moderne nis? Door een raam?
Maar voor ieder probleem, bestaat een oplossing..
En dan overtrekken maar!
Dan nog kiezen welke techniek.
Ik werk heel divers, van tekeningen tot schilderijen en mozaïeken. Juist heel los, zoals met aquarel, of heel gedetailleerd, zoals met icoonschilderen. Een lastige keuze dus.
Ideeën voor de ‘silverlook’.
Net als in het ziekenhuis: een twee-sporenbeleid.
Gronderen, maar MDF, dat zuigt.
Ook echt 12 lagen.
Altijd spannend wat eronder vandaan komt..
Een vlog met mama. Ze was erg trots dat haar filmkunsten ook op tv vertoond werden.
Ik was eigenlijk nog nooit in het Rijksmuseum geweest. We waren nu natuurlijk vooral op zoek naar de Metsu’s en hebben nog lang niet alles kunnen zien. Dus dat moeten we nog maar een keertje doen.
De beelden in de uitzending:
Toch maar wel gekozen voor een onderschildering, ondanks dat het tijd kostte.
Toch wel blij met m’n keuze..
Net als bij het icoonschilderen, zoveel details.
Plan van aanpak.
Echte liefde = samen schilderen.
Een race tegen de klok
4 uur schilderen in 30 seconden
Dit was een hele dag schilderen. Je ziet hoe het licht ook verandert.
Vlak voor vertrek..
Poging 1 om het ziekenhuis te verlaten. Gefluisterd i.v.m. de andere patiënten op de kamer.
Ziekenhuis verlaten: poging 2.
Ziekenhuis verlaten: poging 3.
3 maal is scheepsrecht, zeggen ze dan.
Deze vlog was ook te zien in de uitzending van de Gezonken Meesters. Hoe het net op het laatste moment bij iedereen misgaat. Zo ook bij mij..
Dan maar op een andere manier de silverlook.
Even inzoomen op het eindresultaat.
Toch nog afgekregen, ondanks alles. Erg trots op.
En toen afwachten… Zou ik uitgekozen worden voor de finale?
Heel spannend!
Maar jawel hoor: Ik werd opgebeld en… was 1 van de 30 finalisten! Uit honderden aanmeldingen! Wat een eer, en beloning voor mijn harde werk.
Samen met mijn vriend Dave mocht ik toen naar de finale-opnames in het HEM in Zaandam. Eerst om mijn werk in te leveren en op te hangen tussen de andere finalisten. En de volgende dag voor de opnames van de finale. Uiteraard verscheen ik in dezelfde jurk als op mijn schilderij. En met ooglapje omdat ik toen helaas dubbel zag. Een late complicatie van mijn operatie. Gelukkig ontstond dit pas nadat ik mijn werk voltooid had, anders had dat niet meer gelukt denk ik. Maar het mocht de pret zeker niet drukken.
Toen het ging over het winnende werk, waarin Metsu naar deze tijd gehaald werd, kreeg ik het helemaal benauwd. Uiteindelijk heb ik niet gewonnen, maar met deze plek in de finale was ik al zo blij.
Na de vrije categorie, werd de prijs voor de meesterschilders uitgereikt. De jurycommentaren waren hier veel uitgebreider dan op tv, en ook dit was erg leerzaam. Met een terechte winnaar.
Op 3 februari 2025 kwam de uitzending van Metsu op tv bij omroep MAX. Samen met mijn familie heb ik de uitzending gekeken en het was natuurlijk spannend of ik in beeld zou komen en wat ze zouden laten zien van mijn vlogs. Vooral in het begin was ik veel in beeld. Helaas niet in de finale, maar ik heb toch van veel mensen gehoord dat ze me hebben gespot. Erg leuk.
Dit is een samenvatting met de fragmenten waarin ik voorkom:
Ook nog een leuke nasleep van dit avontuur: Na de uitzending werd ik gebeld door het AD Groene Hart, of ze me mochten interviewen en foto’s konden nemen bij mij thuis. Dat vond ik natuurlijk geweldig. En er verscheen een prachtig artikel in het AD. Met een hele leuke foto van mij een Sammy en van mijn werk. Waar het in de finale niet goed zichtbaar was, hebben heel veel mensen via deze weg toch mijn werk gezien. Ik ben heel trots en dankbaar voor hoe dit avontuur heeft uitgepakt.
Soms moet je eens gek doen in het leven, en je bijvoorbeeld opgeven voor een tv-programma.
Ik ben heel blij dat ik het heb gedaan. En wie weet wat de toekomst gaat brengen.
– The end –
