Net toen ik dacht op medisch gebied alles achter de rug te hebben, ging mijn vriend weer de molen in. En ik kon het nog slechter hebben, dan bij mezelf. Ik maakte deze eerste tekening in de hoop het een beetje te verwerken. Met zoveel details, zoveel gepriegel, in de hoop hetzelfde effect te bereiken als met EMDR. Dat je te veel informatie aanbiedt aan de hersenen, waardoor pijnlijke herinneringen kunnen worden verdrongen uit het geheugen. Vandaar dat dit kunstwerk hier naar vernoemd is. Heel persoonlijk, kijk ik met deze tekening terug op een angstige periode.
Mijn anatomieboek er maar weer eens bij gepakt, om een boven- en zijaanzicht van thoracale wervels te tekenen. Dit was de hoogte waar bij mij een haakje los zat (zie link). Een mooie set van 3 is het geworden.
Na veel oefenen, toch eindelijk een aquarel waar ik blij mee was. De karakteristieke oren, ook wel oorbellen genoemd, van dit lieve kooikerhondje. En de vragende blik, waarmee ze je standaard aankijkt, zijn er naar mijn mening goed uitgekomen.
