Vrijdagavond kwam toch wel de spanning: Zullen er wel mensen komen? En wat als ze het niks vinden? Maar de spanning verdween toen ik zaterdagochtend weer rondliep in mijn expositieruimte. Ik mocht exposeren in de Schutse, een zaal aan de Gereformeerde Kerk van Woerdense Verlaat. Ik had heel veel ruimte, waardoor ik mijn kunstwerken ruim op kon stellen en ze mooi tot hun recht kwamen. Ook hingen een aantal werken in de kerk, die ik jaren geleden als Kerstproject voor de kindernevendienst had gemaakt. Ik genoot ervan om er alleen al rond te lopen. Zaterdag bleef het rustig met vrienden en familie, maar ook dat was heel leuk. Een website of social media is toch anders dan het in het echt aan mensen te kunnen laten zien.
Op zondag bleven een aantal mensen hangen na de kerkdienst en daarna kwamen ook onbekende mensen langs. Ze waren aan het fietsen en zagen de vlag, of hadden mijn kunstwerk gezien in de folder en waren benieuwd. Dat was echt heel gaaf, mensen die benieuwd waren naar mijn kunst. Ik mocht uitleg geven over alles wat ik maak, mijn inspiratiebronnen, de technieken die ik gebruik en de kleuren die je bereikt met ecoline. Er was een docent beeldende vorming die mijn werk onder de expressionisten zou scharen. Een ander noemde mijn potlood/pentekeningen bijna psychedelisch. Ook kreeg ik tips voor andere exposities en cursussen en complimenten over de hoeveelheid werken, de mooie ruime opstelling en de verscheidenheid aan technieken. Zondag had ik niet eens tijd om te lunchen, want de mensen bleven komen. Wat was dit geweldig. Super intensief, maar om zo te mogen vertellen over je werk en mensen te zien genieten is echt fantastisch. Sommigen gingen echt uit hun dak, en ik zelf ook.
Maandagavond was ik moe van het staan, maar wat een energie heb ik hiervan gekregen! Aan iedereen die twijfelt om mee te doen, zou ik zeggen, zeker doen. Ik ben blij dat ik het heb aangedurfd en blij met alle feedback, tips en aanmoediging om door te gaan. Wie weet doe ik volgend jaar gewoon weer mee 😉
